هنر تصویر سازی از شاخه هنرهای کاربردی می باشد که تصویرگر برای بیان ایده ها و ادراک خود از عناصر تجسمی به بهترین نحو سود می جوید.
“تصویر ساز باید فراگیرد که ضمن ایجاد تصویر و رعایت اصول آن سلایق مختلف سفارش دهندگان و اذهان عمومی را زیر نظر داشته باشد. تصویرگر باید سعی کند پیام هایی را که در صدد انتقال آن می باشد از نظر موضوع و محتوای فکری و شکل و قالب افکارش را بسیار غنی و با ارزش و با رعایت همه جانبه ی اصول زیبا شناسی ارائه نماید.در گذشته و قبل از پیدایش هنرهای کاربردی فعالیت های برخی از هنرمندان بیشتر در حیطه چاپ بود و هنرمندان تصویرساز تنها تصویرگران صنعت چاپ بودند. هنر تصویرسازی که از جمله هنرهای کاربردی است شاخه ای از گرافیک می باشد. “
طبقه بندی انواع تصویرسازی
«هنر تصویر سازی معاصر از اواخر قرن نوزدهم میلادی به دو شاخه تصویرسازی داستانی و تصویرسازی تبلیغاتی تقسیم شد که به تدریج با معرفی تکنولوژی بصری و وسایل ارتباطات جمعی نظیر سینما و دوربین های سینما توگراف و تلویزیون از تصویرسازی داستانی شاخه تصویرسازی متحرک که همانا پویانمایی باشد پدیدار گشت.هنر تصویر سازی معاصر از اواخرقرن نوزدهم میلادی به دو شاخه تصویرسازی داستانی و تصویر سازی تبلیغاتی تقسیم شد،که به تدریج با معرفی تکنولوژی بصری (تصویری) و وسایل ارتباطات جمعی نظیر سینما و دوربین های سینماتوگراف و تلویزیون (از دهه ۱۹۵۰ میلادی به بعد) از تصویرسازی داستانی شاخه تصویر سازی متحرک که همانا «پویانمایی» باشد پدیدار گشت.تصویر سازی متحرک امروزه با پیدایش امکانات جدید تکنولوژی ارتباطی نظیر کامپیوترها(رایانه ها) و ابزارهای ارتباط تصویری روباتیک (سازه های کامپیوتری متحرک) در معرفی اشکال جدید بازی های کامپیوتری مثل «واقعیت مجازی » ، کاملا متحول شده است.
تصویرسازی داستانی غیر متحرک به همراه نقاط اوج احساسی یا وقایع تعیین کننده را به شکل پلان های تصویری به موازات مسیر حرکت داستان ،تجسم بخشیده است که نمونه های آن را در کتاب های قصه برای کودکان و داستان های پلیسی جنایی و کمیک استریپ ها (داستان های حماسی یا چاشنی کمدی) می توان یافت. با بررسی کاتالوگ های موزه و گالری ها ی تصویر سازی در دنیا و طبقه بندی آثار تصویرسازان در سطح بین المللی بر طبق معیارهای انجمن های حرفه ای تصویرسازان ، نظیر جامعه تصویرسازان و سالنامه موزه تصویر سازی امریکا ، ( رجوع شود به سی و هشتمین سالانه تصویر سازان ،سال ۱۹۹۶).
تصویرسازان به پنج گروه عمده تقسیم شده اند که عبارتند از:
۱- تصویرسازان نشریات (که در روزنامه ها و مجلات غالبا به عنوان کاریکاتوریستهای اجتماعی ، سیاسی یا تصویرسازان خبری فعالیت دارند.)
۲- تصویرسازان کتاب ها ( که با عنوان ها و موضوعات را به شکل طرح جلد ویا مضامین داستانی را در کتابهای داستانی تصویر سازی می کنند.)
۳- تصویرسازان تبلیغاتی (تصویر سازی پوسترهای تبلیغاتی ،آگهی های تجارتی و تصویر سازی مربوط به بسته بندی کالاهای مصرفی نظیر مواد غذایی و دارویی و…)
۴- تصویر سازان بنیادهال و موسسات و نهادها (نظیر تصویرسازانی که پیام ها ی موسسات و نهادهای هنری ،اجتماعی ، خیریه،ورزشی،خدماتی،سیاسی و آکادمیک یا علمی را به مخاطبین خود منتقل می سازند.)
۵- تصویرسازان بین المللی (که آثار شان هویت های فرهنگی ،بومی،نژادی، تاریخی و جغرافیایی ملت ها و کشور ها ،انعکاس می یابند.)
